ابوالقاسم فردوسی توسی (۳۲۹ هجری قمری – ۴۱۶ هجری قمری، در توس خراسان)،
شاعر حماسه سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران، است.
برخی فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گو دانسته‌اند
که از شهرت جهانی برخوردار است. فردوسی را حکیم سخن، حکیم توس و استاد سخن گویند.
فردوسی دهقان و دهقان‌زاده بود. او آغاز زندگی را در روزگار سامانیان و
هم‌زمان با جنبش استقلال‌خواهی و هویت‌طلبی در میان ایرانیان سپری کرد.
در نگاهی کلی دربارهٔ دانش و آموخته‌های فردوسی می‌توان گفت او زبان عربی می‌دانست،
اما در نثر و نظم عرب چیرگی نداشت. او پهلوی‌خوانی را به‌طور روان و پیشرفته نمی‌دانست،
اما به‌گونهٔ مقدماتی مفهوم آن را دریافت می‌کرد. به‌هرروی،
در شاهنامه هیچ نشانه‌ای دربارهٔ پهلوی‌دانی او نیست.
پژوهشگران سرودن شاهنامه را برپایهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری از زمان سی سالگی فردوسی می‌دانند.
تنها سروده‌ای که روشن شده از اوست، خود شاهنامه است.
سروده‌های دیگری نیز از برای فردوسی دانسته شده‌اند،
که بیشترشان بی‌پایه هستند. نامورترین آن‌ها مثنوی‌ای به نام یوسف و زلیخا است.
سرودهٔ دیگری که از فردوسی دانسته شده،
هجونامه‌ای در نکوهش سلطان محمود غزنوی است.
شاهنامه پرآوازه‌ترین سرودهٔ فردوسی و یکی از بزرگ‌ترین نوشته‌های ادبیات کهن پارسی است.
فردوسی شاهنامه را در سال ۳۸۴ ه.ق، سه سال پیش از بر تخت نشستن محمود، به‌پایان برد و
در ۲۵ اسفند سال ۴۰۰ ه.ق برابر با ۸ مارس ۱۰۱۰ م، در 71 سالگی، تحریر دوم را به انجام رساند.
در «پیشگفتار بایسنقری» نام فردوسی با «حکیم» همراه است.
او افزون بر دانش‌های روزگار و خوانده‌های بسیار،
مردی ژرف‌نگر، آزاداندیش، تیزبین و نکته‌سنج در رویدادهای گذشته و حال بود.
فردوسی در شمار آن شاعران نه‌چندان پرشمار است که پاکی سخن او آلوده نشده و
حتی واژه‌ای که زننده و ناسزا باشد، از او سر نزده‌است.
اثرگذاری فردوسی و شاهنامهٔ او بر زبان و ادب پارسی انکارناشدنی‌ست.
برگردان‌ها، پژوهش‌ها و چاپ‌های فراوانی دربارهٔ فردوسی و
شاهنامه به بسیاری از زبان‌های زندهٔ سراسر گیتی انجام شده‌است.
برابر کتابشناسی فردوسی و شاهنامه، گردآوری ایرج افشار،
با به‌شمارآوردن سروده‌های منسوب به فردوسی
مانند یوسف و زلیخا تا سال ۱۳۸۵، ۵۹۴۲ شماره اثر گونه‌گون در این سال‌ها به‌دست آمده‌است
مدال بسیار کمیاب فردوسی
به مناسبت جشن هزارمین سال فردوسی
سال ضرب : 1313 شمسی جنس برنز
توضیحات :
این مدال در تیراژ محدود وابعاد بسیار بزرگ
وزن 384 گرم و قطر 90 میلی متر ضرب شد
روی مدال تصویر حکیم ابوالقاسم فردوسی و
پشت مدال بازسازی صحنه ای از شاهنامه با شعر زیر :
بر آن محضر اژدها ناگزیر * گواهی نوشتند برنا و پیر
هم آنگه یکایک ز درگاه شاه * برآمد خروشیدن دادخواه
ستم دیده را پیش او خواندند * بر نامدارانش بنشاندند
بدو گفت مهتر بروی دژم * که بر گوی تا از که دیدی ستم
خروشید و زد دست بر سر ز شاه * که شاها منم کاوهٔ دادخواه
یکی بی‌زیان مرد آهنگرم * زشاه آتش آید همی بر سرم
تو شاهی و گر اژدها پیکری * بباید بدین داستان داوری
که گر هفت کشور به شاهی تراست * چرا رنج و سختی همه بهر ماست
شماریت با من بباید گرفت * بدان تا جهان ماند اندر شگفت
فروخته شد
.jpg)
.jpg)
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: مدال و نشان ایرانیپهلوی
برچسب‌ها: سکه اسکناس مدال سکه کمیاب مدال کمیاب اسکناس کمیاب سکه جدید مدال جدید اسکناس جدید سکه قدیم پول قدیمی پول خارجی قیمت ارزو سکه کلکسیون مجموعه داری
آمار
وب سایت:
